Przypadek nr 20. Epilepsia genuina, hysteria magna Charcoti (hysteroepilepsia). R. M., ur. dnia 24. X. 1939 r. Nie stwierdzono obciążenia dziedzicznego. Warunki środowiskowe bardzo niekorzystne: ojciec opuścił rodzinę i nie dba o nią, żyje z inną kobietą, matka ma przykry charakter. Podobno chora przeszła w 2 r. ż. zapa- lenie opon mózgowych, jednakże brak na to przedmiotowych dowodów. W szkole nie bardzo przykładała się do nauki, lubiła natomiast śpiewać. Podobno już W szkole zdradzała skłonności homoseksualne, niektóre fakty zdają się temu jednak przeczyć. W r. 1952 zaczęły występować napady, które uważano za padaczkowe. Na podstawie opisów otoczenia trudno było przez dłuższy czas ustalić z pewnością charakter tych napadów. Chora podmiótowo odczuwała przed napadami bezwład lewej ręki i szum w uszach. Nauczycielki określały napady jako omdlenia. Z niektórych opisów matki mogło wynikać, że chodzi o typowe napady drgawkowe. Zdarzały się jednak ponadto napady na stojąco: oczy uciekają do góry, zezuje, przebiera nogami w miejscu jakby szła, nie pada, nie reaguje na pytania, czasem powtarza “co, co”, potem wszystko mija, chora nic z tego nie pamięta. W stanie takim czasem przedmioty wypadają jej z rąk. Z biegiem czasu chora stała się drażliwa i wybuchowa, w gniewie biła i rzu- cała cokolwiek miala pod ręką. Niekiedy zdarzało się, że chodziła po pokoju, coś robiła, brała np. płaszcz z szafy, płaszcz wypadał jej z ręki, odwracała się, siadała na krześle, siedziała tak parę minut, potem nic z tego nie pamiętała. Czasem gdy się czymś zdenerwowała, “wpadała w szał”, musiano ją trzymać, wydzierała sobie I włosy z głowy, przewracała wszystko na łóżku, darła pościel. Przeżyć swoich :i tych .stanów podobno również nie pamięta. W Klinice Chorób Psychicznych AMG przeby- wała dwukrotnie: od 30. VIII. do 11. IX• 1954 i od 2. IV. 1955. Obserwowano tu kil- kakrotnie duże napady drgawkowe z przygryzieniem języka i oddaniem moczu pod siebie. Stan neurologiczny, badanie pneumoencefalograficzne i badanie płynu móz- .gowo-rdzeniowegb – bez odchyleń od stanu prawidłowego. Oprócz dużych napadów drgawkowych obserwowano również duże napady histeryczne typu Charcota, zależne od wzruszeń. Napad taki wystąpił np. po odmie mózgowej. Można je było również sprowokować uciskiem na żyły szyjne i wzmagać następnie za pomocą sugestii aż do stadium katalepsji sztywnej (ryc. 35 i 40). W stanie tym można było chorą trzymać dowolnie długo i utrzymywać z nią łączność jak w stanie hipnozy. Rozpoznanie nastręczało tutaj wiele trudności, jak zwykle, gdy padaczka prawdziwa zejdzie się z histerią. [podobne: , filtry do wody, gabinety stomatologiczne, domowe sposoby na trądzik ]