Ogromne powodzenie zdobyły sobie pirymidynodionv z mysoliną na czele, bardzo mało toksyczne, a bardzo skuteczne, zwłaszcza w dużych napadach padaczkowych, w przypadkach, w których zawiodły inne leki. Bardzo skuteczne, również w małych napadach, okazały się bursztynlany z mało toksyczną mi- Iontyną na czele. Osobną wzmiankę poświęcić trzeba pochodnym oksazolowym. Przyjęto je z entuzjazmem ze względu na ich niewątpliwą skuteczność w przypadkach małych napadów. Duża toksyczność trydionu (polski odpowiednik to trioksal-Labor, czyli trimetadion, dawniej ptima l) ostudziła początkowy zapal. …read more

Niektórzy zalecają nakłucie lędźwiowe i upuszczenie 15 – 20 ml płynu. Jest to sposób istotnie skuteczny, jednakże dobrze trzeba rozważyć,  czy pod stanem padaczkowym nie kryje się przypadkiem guz mózgu. Skopolamina z morfiną zawodzą. Wszystko to, są środki objawowe.             W przypadkach padaczki objawowej jest możliwość leczenia przyczynowego. Nie ma natomiast środka skutecznego przeciwko procesowi stanowiącemu istotę padaczki samoistnej. …read more

Schizofrenia przewlekła, czyli  Prawdziwa (SCHIZOPHRENIA CHRONICA SIVE VERA) Schizofrenia jest jedną z najczęstszych chorób psychicznych: prawdopodobieństwo zachorowania na schizofrenię wśród ludności wynosi 0,85%o. U dzieci choroba ta jest rzadkością, oblicza się częstość jej występowania na 100 wszystkich zachorowań. Schizofrenia polega na uszkodzeniu struktury osobowości, od ciężkich stanów daleko posuniętego rozpadu aż do lekkiego rozchwiania jej zwartości. W związku z tym dochodzi do zaburzeń życia uczuciowego, myślenia i napędu psychoruchowego, odbijających się ujemnie na dynamice rozwojowej osobowości i jej stosunku do środowiska. Od 50 lat trwają spory na temat: etiologicznej jednolitości schizofrenii. …read more

Już Aretajos opisywał przewlekłą psychozę, odpowiadającą dzisiejszemu pojęciu schizofrenii. Jeszcze dokładniejsze są opisy kliniczne takichże psychoz u autora arabskiego Najaba, który żył na przełomie IX i X w. W psychiatrii nowożytnej nie brak opisów, z których wynika, że psychiatrzy spotykali się z częstymi przypadkami schizofrenii, nie umieli jednak przypadków tych nozograficznie zaklasyfikować. Stało się to jeszcze trudniejsze w epoce, gdy np. Georget we Francji lub Griesinger w Niemczech wyznawali teorię, że istnieje właściwie tylko jedna choroba umysłowa, która przejawia się kliniczne rozmaitymi odmianami i obrazami klinicznymi. …read more

Z badań zwolenników dziedziczno endogennej etiologii schizofrenii wynika (Wyrsch, 1955): Z pewnością schizofrenia nie dziedziczy się według prostych praw Mendla. Są też na Zachodzie badacze, którzy w ogóle wątpią w udział dziedziczności W powstawaniu schizofrenii. Przeczy to Jednak doświadczeniu każdego psychiatry, który widuje przecież rodzinne występowanie, tej choroby. Zagadnienie to wymaga jeszcze dalszych żmudnych badań. W każdym razie, praktycznie biorąc, groźba wystąpienia schizofrenii u krewnych chorego jest stosunkowo nikła, jak zresztą wynika z zamieszczonej powyżej tabeli. …read more

Bleulerowskie schizofrenie dzielimy więc na przewlekły proces, którego organiczna natura zdaje się już dzisiaj nie ulegać dla nikogo wątpliwości i na zasadniczo czynnościowe zespoły z tegoż kręgu schizofrenicznego, które nawarstwić się mogą zarówno na przewlekły proces schizofreniczny, jak i na wszelkie inne pod łoże organiczne. Zasadniczo czynnościowe zespoły z kręgu schizofrenicznego otrzymały tę nazwę tylko dlatego, że szczególnie często widuje się je w przebiegu schizofrenii przewlekłej. Mają one w tym samym stopniu powinowactwo do schizofrenii przewlekłej, co zespoły zamroczeni owe do padaczki. Przyczyny tego powinowactwa nie są dotąd, wyjaśnione, lecz są faktem klinicznym. Niedobrze się  stało, że Kraepelin i Bleuler połączyli w jedną całość i opatrzyli wspólnym nagłówkiem, psychozy, które w dawniejszym piśmiennictwie uważano za coś odrębnego, np. …read more

Jakież mamy dowody, że schizofrenia przewlekła, chociaż klinicznie nie daje objawów zespołu psychoorganicznego, jest w swej istocie somatozą, a więc procesem organicznym? Zebranie tych dowodów jest trudne. Spośród objawów zespołu psychoorganicznego wielu bardzo istotnych wręcz brak, a więc brak pierwotnych zaburzeń pamięci, zwłaszcza zapamiętywanie może być zadziwiająco dobre. Chodzi tu nierzadko o ludzi zdolnych. Stwierdzane u starych schizofreników zaburzenia pamięci można tłumaczyć nieużywaniem czynności umysłowych, a więc ex inactivate mentis. To samo można powiedzieć o zaburzeniach orientacji, z tym jeszcze, dodatkiem, że bywają one często wynikiem urojeniowego przekształcenia rzeczywistości i związanego z autyzmem braku zainteresowania sprawami świata zewnętrznego. …read more

Gołym okiem w mózgu schizofrenika przeważnie nie stwierdza się nic szczególnego. W ciężkich przypadkach, po wieloletnim trwaniu choroby, widuje się czasem rozlane zmętnienie opon, czasem nieznaczne zaniki korowe lub równie nieznaczne rozszerzenie układu komorowego, niewykrywalne za życia pneumoencefalografią, chociaż w piśmiennictwie spotkać można nie przekonywające w tym kierunku wyniki badań. Borenstein, Dabbah i Metzgar (1957) zestawili pokaźne piśmiennictwo, z którego miałoby wynikać, że schizofrenia przebiega z rozległymi zanikami i to w po- ważnym odsetku przypadków. Autorzy ci, posługując się pneumoencefalografią frakcjonowaną, przebadali 134 schizofreników typu dementia praecox Kraepelina i uzyskali prawidłowy wynik tylko u 16 chorych. Zaniki dotyczyły kory mózgowej              szczególnie płatów czołowych i ciemieniowych, komory trzeciej i rogów skroniowych, Z załączonych zdjęć wynika rzeczywiście, że autorzy mieli do czynienia z przypadkami rozległych zaników mózgowych, można jednak powątpiewać, czy w rzeczy samej chodziło tu o przypadki, podpadające pod pojęcie schizofrenii prawdziwej. …read more