Rozszczepienie osobowości w tym znaczeniu zdarza się przede wszystkim w schizofrenii paranoidalnej. W schizofrenii prostej rzadko dochodzi do powstawania nowych osobowości. Natomiast zdarza się, że chory wysnuwa z autyzmu przeświadczenie o swojej wyższości lub szczególnym powołaniu; które go predestynuje do odegrania szczególnej roli. Te urojenia wielkościowe, wykazujące wszelkie cechy dereizmu, mogą w pewnych przypadkach spotęgować się aż do rozmiarów zespół paranoicznego. Za przykład może służyć przy- toczony na str. 542 przypadek nr 23. Dzieje się to wskutek rozpadu w zakresie życia uczuciowego i woli. Chory czasem sam siebie nie może rozpoznać, jak gdyby się stał innym człowiekiem lub jak gdyby nim ktoś inny rządził. Także najbliżsi, rodzona matka nie poznają go i określają to słowami: to nie ten sam człowiek. Otoczenie przestaje chorego rozumieć i świat dla niego staje się nie- zrozumiały. Pogrąża go to w osamotnienie i zwiększa jego autyzm. Schizofrenia przewlekła powikłana zespołami psychotycznymi swojego kręgu jest to najczęstsze zjawisko kliniki psychiatrycznej. Zależnie od tego, który z ostrych zespołów schizofrenicznych nawarstwi się na podłoże przewlekłe, mówimy o postaciach klinicznych schizofrenii. Rozróżniamy ich trzy: schizofrenia paranoidalna, hebefrenia i katatonia. W praktyce nie zawsze możemy mówić o czystych postaciach, jeżeli nawarstwieniu ulegną zespoły mieszane. Mówimy wówczas o postaci katatonicznoparanoidalnej, katatonicznohebefrenicznej lub paranoidalnohebefrenicznej. Za leżnie od tego, na jaki okres trwania schizofrenii przewlekłej przypadnie pojawienie się ostrego zespołu schizofrenicznego, powstaną różne obrazy kliniczne. Zdarza się często, że sprawa rozpoczyna się ostro wystąpieniem któregoś z zespołów wspomnianych powyżej. [patrz też: autyzm terapia, anatomia palpacyjna, anatomia palpacyjna warszawa ]
Tags: anatomia palpacyjna, autyzm terapia, integracja sensoryczna warszawa