Schizofrenia przewlekła, czyli Prawdziwa (SCHIZOPHRENIA CHRONICA SIVE VERA) Schizofrenia jest jedną z najczęstszych chorób psychicznych: prawdopodobieństwo zachorowania na schizofrenię wśród ludności wynosi 0,85%o. U dzieci choroba ta jest rzadkością, oblicza się częstość jej występowania na 100 wszystkich zachorowań. Schizofrenia polega na uszkodzeniu struktury osobowości, od ciężkich stanów daleko posuniętego rozpadu aż do lekkiego rozchwiania jej zwartości. W związku z tym dochodzi do zaburzeń życia uczuciowego, myślenia i napędu psychoruchowego, odbijających się ujemnie na dynamice rozwojowej osobowości i jej stosunku do środowiska. Od 50 lat trwają spory na temat: etiologicznej jednolitości schizofrenii. Jedni uważają ją za jednostkę nozologiczną, inni sądzą, że może tu chodzić o różne choroby podobnie się przejawiające. Dlatego Bleuler, który kraepelinowskie pojęcie dementia praecox (otępienie wczesne) nazwał grupą schizofrenii, rozmyślnie użył liczby mnogiej. Chciał pod- kreślić różnorakość obrazów klinicznych podpadających pod to pojęcie. Odrzucił zaś nazwę dementia praecox, ponieważ po pierwsze schizofrenia nie prowadzi do otępienia w ścisłym znaczeniu, tzn. do przewodniego objawu zespołów organicznych, a po drugie nie zawsze, chociaż przeważnie, występuje we wczesnej młodości. Na pojęcie schizofrenii składają się różne jej kliniczne postacie, fen0menologicznie do siebie niepodobne. Psychoza ta może od początku przebiegać przewlekle, bez ostrych zespołów psychotycznych, które omówiliśmy w rozdziale o psychozach zasadniczo czynnościowych. Mówimy wtedy o schizofrenii prostej (sclizophrenia simpzex). Przeciwstawieniem prostoty przewlekłego procesu schizofrenicznego jest złożoność. Nie przyjął się jednak dotąd termin schizofrenia złożona (schizophrenia composita), chociaż odpowiada on najlepiej dobrze rozumianej rzeczywistości klinicznej. W tej drugiej kategorii przewlekłych psychoz schizofrenicznych zauważyć można wyraźnie, że psychoza składa się z tego samego przewlekłego procesu, który niczym istotnym nie różni się od schizofrenii prostej, a ponadto, że ten przewlekły proces w pewnym jego okresie rozwojowym wzbogaca się o jeden z czynnościowych zespołów schizofrenicznych: hebefreniczny, katatoniczny lub paranoidalny. Jeżeli taki zespół psychotyczny samorzutnie lub pod wpływem leczenia ustąpi, obraz kliniczny powraca do swojej prostej, podstawowej postaci. Powikłanie schizofrenii prostej jedną z tych czynnościowych psychoz schizofrenicznych prowadzi do powstania trzech postaci klinicznych schizofrenii złożonej: schizofrenii hebefrenicznej (hebephrenia), katatonicznej (catatonia) i paranoidalnej (schizophrenia paranoides). [hasła pokrewne: leczenie depresji, poznań psychiatra, psychologia pracy ]
Tags: leczenie depresji, poznań psychiatra, psychologia pracy