Struktura osobowości ulega stopniowemu zubożeniu i rozprzężeniu. Najłatwiej poznać to śledząc życiorys chorego. Ambitny, pełen życia osobnik, staje się w pewnym okresie jakby innym człowiekiem, zatracając stopniowo dawne cechy osobowości. Dochodzi jak się wyrażamy do załamania linii życiowej. Po wielu latach stwierdzamy, że uległ on społecznej degradacji. Zamiast spełniać pracę, do której byłby powołany z racji swego wykształcenia, uzdolnień i uprawnień, pędzi życie na jakimś skromnym stanowisku, które nie wymaga od niego inicjatywy, odpowiedzialności, pomysłowości i wysiłków umysłowych. Rozpad osobowości nie osiąga wprawdzie rozmiarów spotykanych w innych postaciach przewlekłej schizofrenii, lecz zawsze jest zaznaczony, jeżeli porównamy dawną osobowość z obecną. W skutek choroby dany osobnik stał się inny, niż był kiedyś. Rozszczepienie czynności psychicznych doprowadza do tego, że jednolitość struktury osobowości rozluźnia się. Dlatego też i działania nie są jednokierunkowe, zależą bowiem od nielogicznych, sprzecznych i zmiennych impulsów (ambitendencja). W miejsce dawnych dążeń pojawiają się często inne, których dawna osobowość nie mogła począć. Jak z powyższego wynika, rozpad struktury osobowości w schizofrenii prostej niewiele wykazuje podobieństwa do zjawiska tworzenia się nowych rozszczepiennych osobowości. To ostatnie zjawisko jest spopularyzowane głównie dzięki anegdotom na temat chorych umysłowo, którzy uważają się za Napoleona, cesarza, króla, boga, świętego, geniusza itd. [więcej w: autyzm terapia, integracja sensoryczna, integracja sensoryczna warszawa ]
Tags: autyzm terapia, integracja sensoryczna, integracja sensoryczna warszawa